Dlaczego pies jeździ pupą po podłodze?

Saneczkowanie u psa, czyli pocieranie okolicą odbytu o trawę, dywan czy podłogę to zachowanie, które bawi wielu opiekunów. Jednak jego przyczyna może wcale nie być taka zabawna… Dlaczego pies saneczkuje? I kiedy trzeba iść z nim do weterynarza?

Dlaczego pies saneczkuje?

Ocieranie się pupą o przeróżne podłoża czy meble to reakcja na świąd lub ból w okolicy odbytu. Wiele psów nie potrafi jednak sięgnąć pyskiem pupy ani samodzielnie się w tym miejscu podrapać. Chcąc ulżyć sobie przy odczuwanym dyskomforcie pocierają więc zadem o dywan, trawę czy podłogę. Zachowanie to jest zupełnie naturalne dla psów i nie należy karać za nie zwierzaka. Warto jednak zastanowić się nad przyczyną saneczkowania i poszukać sposobu, który wyeliminuje odczuwany przez czworonoga dyskomfort.

Saneczkowanie u psa – przyczyny

Jeżdżenie pupą po trawie lub dywanie nie powinno nas martwić, jeśli pojawia się bardzo rzadko. Przyczyną takiego sporadycznego zachowania mogą być resztki kału pozostałe po wypróżnieniu, lekkie podrażnienie odbytu przy jednorazowym zatwardzeniu lub luźniejszym stolcu czy przyczepiony do pupy, drażniący psa liść. Jednak częste saneczkowanie może być objawem poważnych problemów zdrowotnych, które wymagać będą wizyty u lekarza weterynarii, a nieraz także dłuższego leczenia. Dlaczego pies saneczkuje? Oto najczęstsze powody takiego zachowania psa:

  • nawracające problemy z wypróżnieniem,
  • wady budowy okolicy odbytu (na przykład uchyłek jelita),
  • alergie i problemy skórne w okolicy zadu,
  • zarobaczenie lub pasożyty skórne.

Co zrobić, kiedy pies jeździ pupą po podłodze?

Częste saneczkowanie zdecydowanie powinno nas zaniepokoić i skłonić do wizyty u lekarza weterynarii. Specjalista obejrzy okolice odbytu u psa, sprawdzi stan skóry w tym miejscu, stopień wypełnienia gruczołów okołoodbytowych i spyta o podawaną psu dietę oraz stosowaną przez nas profilaktykę – odrobaczanie i zabezpieczanie psa przeciwko pasożytom. W zależności od przyczyny saneczkowania zaleci odpowiednie postępowanie, które powinno przynieść zwierzakowi ulgę. W przypadku wad anatomicznych, takich jak uchyłek jelita, psiak może wymagać operacji chirurgicznej. Jednak takie problemy są stosunkowo rzadkie. Saneczkowanie u psa można zazwyczaj ograniczyć w dużo prostszy sposób.

Regularne opróżnianie gruczołów okołoodbytowych

W przypadku zatkanych gruczołów okołoodbytowych konieczne może być ich regularne opróżnianie – robić to może zarówno specjalista podczas wizyty w gabinecie, jak i sam opiekun po krótkim przeszkoleniu przez weterynarza.

Odpowiednia dieta

Problemy z gruczołami okołoodbytowymi i wypróżnieniami (biegunki, zatwardzenia) wymagać będą także wprowadzenia psu odpowiedniej diety, najczęściej zawierającej dodatkową dawkę włókna pokarmowego. Zwierzakowi pomóc może także lekkostrawna karma oraz regularne podawanie świeżych, surowych warzyw, na przykład marchewki w formie gryzaka. Taka dieta zwiększy objętość stolca, co pomoże w samoistnym opróżnianiu gruczołów i zapewni większy komfort psa podczas wypróżnień.

Profilaktyka zdrowotna

Saneczkowanie u psa może być objawem świądu wywołanego przez zarobaczenie i wydostające się z odbytu psa człony tasiemca lub glist. Jest to nie tylko przyczyną dyskomfortu u zwierzaka, ale również sprzyja roznoszeniu się pasożytów po domu, co może być przyczyną zarobaczenia także innych domowników. Walka z silną inwazją pasożytów u psa może być długa i wymagać będzie podawania leków nawet przez kilka tygodni. Dlatego niezwykle ważna jest odpowiednia profilaktyka i regularne odrobaczanie wszystkich zwierząt domowych.


Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania. | Ulotka – InPar® do pobrania.