Czy istnieją hipoalergiczne rasy, które mogą mieszkać z osobą uczuloną na psy? Jak radzić sobie z alergią na czworonogi, jeśli mimo tego problemu zdecydujemy się na takiego pupila?

Alergia na psy

Alergia na domowe czworonogi dotyka aż 8% wszystkich osób, a podatne są na nią przede wszystkim osoby cierpiące na astmę. Uczulenie na domowe czworonogi objawia się najczęściej trudnością w oddychaniu, silnym nieżytem nosa, łzawieniem i podrażnieniem skóry. Ich nasilenie jest kwestią indywidualną. Nieraz wystarczy, by osoba uczulona na psy weszła do pokoju, w którym choć przez chwilę przebywał wcześniej psiak, by wystąpiła u niej reakcja alergiczna – obecne w nagromadzonym kurzu alergeny mogą wywołać objawy alergii nawet, gdy sam psiak nie znajduje się w pobliżu. Uczulenie na psa jest wiec wyjątkowo przykrą sprawą. Nie tylko nie pozwala alergikom cieszyć się z obecności czworonoga w domu, ale również nie mogą oni swobodnie odwiedzać znajomych psiarzy!

Co wywołuje alergię na psy?

Głównym alergenem, który odpowiedzialny jest za reakcję uczuleniową u osób z alergią na psy, jest białko zawarte w złuszczonym naskórku czworonoga. Również kontakt z psią śliną może wywołać objawy alergii – ona także zawiera ten składnik. Można go także znaleźć w moczu i krwi zwierzaka. Badania wykazały, że ilość uczulającego ludzi białka wytwarzanego przez czworonogi nie zależy od wieku zwierzaka, jego wielkości, czy nawet… długości włosa. Stwierdzono natomiast, że samce i zwierzaki z łojotokowymi zmianami na skórze mogą wytwarzać go więcej niż suki i czworonogi bez problemów dermatologicznych. Okazuje się także, że sama sierść psa nie zawiera żadnych alergenów. Uczulać może natomiast naskórek, który często przyczepiony jest do wypadających z psa włosów i podszerstka.

Czy istnieją rasy hipoalergiczne?

Wbrew panującej opinii nie istnieją rasy hipoalergiczne, czyli takie, które nie wytwarzają psich alergenów. Za tą właściwość miałby odpowiadać rodzaj sierści zwierzaka – psy pozbawione podszerstka gubią przecież znacznie mniej włosów i tym samym miałyby rozsiewać mniej alergizującego naskórka. Do takich ras, w zależności od źródła, należeć mogą bedlington terrier, bichon frise, sznaucer, maltańczyk, pudel, grzywacz chiński czy nagi pies meksykański. Jednak badania wykazały, że w domach, w których mieszkają maltańczyki, pudle czy yorki znajduje się tyle samo uczulającego białka, co w domach osób posiadających psy innych ras. Dodatkowo w kolejnych badaniach dotyczących hipoalergiczności psów stwierdzono, że to labradory obdarzone obfitym podszerstkiem wytwarzają najmniej alergenów, a najbardziej uczulające są… pudle i yorki! [i]Nie da się więc jednoznacznie stwierdzić, jaki psiak będzie uczulał nas najmniej. Prawdą jest natomiast, że mniej wrażliwe osoby na niektóre rasy reagują silniej, a na inne mogą nie reagować niemal wcale. Jest to jednak kwestia indywidualna i zależy wyłącznie od organizmu uczulonej osoby.

Jak zminimalizować ryzyko wystąpienia alergii na psa?

Wiele osób, mimo alergii na psa, nie może jednak odmówić sobie obecności czworonoga w domu. Niektórzy z nich decydują się na długie i kosztowne odczulanie, inni stale wspomagają się lekami. Chcąc zminimalizować ryzyko wystąpienia reakcji na domowego psiaka możemy także zaopatrzyć się w oczyszczacz powietrza, który będzie usuwał przynajmniej część alergenów z naszego otoczenia. Psiaka Psa mieszkającego z alergikiem nie powinno się także wpuszczać do sypialni uczulonej osoby, a w celu zmniejszenia ilości psich włosów należy całkwicie zrezygnować z dywanów czy zasłon, które stają się siedliskiem kurzu. Zwierzaka mieszkającego z alergikiem można także częściej kąpać, co pozwoli na zredukowanie ilości złuszczanego naskórka. Nie należy jednak robić tego zbyt często, gdyż nadmierne przesuszenie skóry psa może skutkować łupierzem. Dodatkowo wskazane jest mycie rąk każdorazowo po kontakcie z psem. Jeśli jeszcze nie zdecydowaliśmy się na konkretną rasę, warto wybrać się do kilku osób, które mają w swoim domu psy i sprawdzić, który czworonóg wywołuje u nas najmniejsze reakcje alergiczne.

[i] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15969688